شاعرانه

با سبد رفتم به میدان ، صبحگاهی بود 

میوه ها آواز می خواندند . 

میوه ها در آفتاب آواز می خواندند .

در طبق ها ، زندگی روی کمال پوست ها خواب سطوح جاودان می دید .

اضطراب باغ ها درسایه هر میوه روشن بود .

گاه مجهولی میان تابش به ها شنا می کرد .

هر اناری رنگ خود را تا زمین پارسایان گسترش می داد .

بنیش هم شهریان ، افسوس ،

بر محیط رونق نارنج ها خط مماسی بود .

سهراب سپهری