شاعرانه

گاهی برویم پشت دریاها

همان شهری که سهراب میگفت در آن پنجره‌ها رو به تجلی باز است...

و بیندیشیم که چرا این روزها

باغچه‌ای نیست که در آن،

گل سرخی قبله‌مان باشد...

و چرا اسب هم دیگر حیوان نجیبی نیست

و انگار مرگ هم، پایان کبوتر...

جنگ خونین هم نه فقط بین انار و دندان

و آب‌ها همه گِل...

افشین