شاعرانه

در پس پرده یک ظهر غریب ...

من و یک خواب عجیب …!

رازها در پس این خواب نهان است ...

نهان ...

من کویری بودم!

خالی از شور و نشاط

خالی از نغمه مرغان خوش آواز بهار ...

و فقط من بودم، نالهء مبهم باد ...

خار هم، از دل دیوانه من می رویید!

آسمانم خالی

و در این پهنه ندیدم ابری!

پس خودم باریدم …

آنقدر باریدم ...

تا کویرم گل داد

گلی از عشق درونش رویید ...

پس تو هم باران باش

به کویر دل خود سخت ببار

و برون کن زدلت

نفرت و بیزاری را

و فقط عشق بورز 

به خودت،

و همه آدم‌ها