دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
دوشنبه, ۲۹ تیر ۱۳۹۴، ۰۱:۴۰ ق.ظ
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
وین درد نهان سوز نهفتن نتوانم
تـو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت
من مست چنانم که شنفتن نتـوانم
شادم به خیال تـو چو مهتاب ِ شبانگاه
گـر دامن وصل تو گرفتن نتـوانم
با پــرتو ماه آیم و چون سایه ی دیوار
گامــی ز سر کوی تو رفتن نتـوانم
دور از تـو من ِ سوخته در دامن شب ها
چـون شمع ِ سحر یک مژه خفتن نتـوانم
فـریاد ز بی مهریت ای گل ! که در این باغ
چون غنچـه ی پائیــز ، شکفتن نتوانم
ای چشم سخنگوی ... تو بشنو ز نگـاهم
دارم سخنی با تو و ... گفتن نتوانم !!
شفیعی کدکنی
۹۴/۰۴/۲۹